Wydarzenia, Ekologia, zieleń i przyroda, Ciekawostki

Palmiarnia pokazała się od środka {GALERIA ZDJĘĆ}

28-02-2016 20:11   Janusz Ludwiczak

Gdzie znajduje się najstarsze ponad 250-letnie drzewo rosnące w Palmiarni, jaka temperatura jest w pawilonach, dlaczego na końcówki jednej z roślin montuje się styropian oraz co to jest Ręka Buddy - tego można było się dowiedzieć podczas akcji "Palmiarnia od kuchni".

Unikalną możliwość zobaczenia piwnic, zapleczy roślin egzotycznych, sukulentów, akwarium oraz kotłowni wraz ze stacją uzdatniania wody i zamgławiania przygotowała w minionym tygodniu Palmiarnia, która obchodzi w tym roku swoje 105. urodziny.

W ramach akcji "Palmiarnia od kuchni" chętni mogli zobaczyć miejsca dotychczas niedostępne dla zwiedzających, a bardzo ważne dla funkcjonowania Palmiarni.

Zwiedzający mogli zobaczyć podziemia Palmiarni, w których znajduje się kotłownia, własna mała elektrownia i stacja uzdatniania wody.

Palmiarnia ogrzewana jest energią dostarczaną z cieplika miejskiego. W kotłowni znajdują się zbiorniki, które pomieszczą po 0,6 m³ paliwa olejowego. Mamy również trzy piece awaryjnego ogrzewania i zbiorniki ciepłej wody, dzięki czemu w przypadku awarii jesteśmy wstanie zabezpieczyć rośliny i zwierzęta, w tym ryby przed wymarciem – mówi Leszek Dezor, kierownik ds. technicznych Palmiarni Poznańskiej.

Podczas wycieczki można było się dowiedzieć, że w każdym pawilonie jest inna temperatura, najniższa jest w pawilonie z roślinami klimatu umiarkowanego i wynosi 16-18°C. Najcieplej jest natomiast w pawilonie z roślinnością tropikalną i roślinnością sawanny (gdzie rosną kaktusy) - niekiedy nawet 24-26 stopni.

Pracownicy Palmiarni przedstawili również wiele ciekawostek. Okazuje się, że w niektórych gatunkach nacinane są liście, zabieg ma na celu ukorzenić daną roślinę. Z kolei w specjalnym basenie z gupikami zanurza się liście roślin, tak by usunąć z nich mszyce. Jeśli zabieg ten nie pomaga, wtedy stosuje się wywar z orzecha włoskiego.

Zwiedzający dowiedzieli się również, że w Palmiarni rośnie "Ręka Buddy", jest to roślina z gatunku owoców cytrusowych. W porównaniu do cytryny czy pomarańczy jadalna jest skórka, a nie miąższ owocu. Skórka cytronu używana jest do kandyzowania i wyrobu słodyczy, a niektóre odmiany stosowane są do produkcji perfum i w medycynie.

W pawilonie technicznym w specjalnych doniczkach ceramicznych z 1937 rosną baobaby. Jak mówiła Magda, oprowadzająca wycieczkę dziś już nie można kupić takich doniczek, a w ceramicznych rośliny kwitną doskonale.

W trakcie wycieczki można było również dowiedzieć się, że najstarsze drzewo w Palmiarni ma ponad 250 lat, jest to makrozamia.

Na zakończenie zwiedzający mogli zobaczyć również miejsca, gdzie hodowane i rozmnażane są różne gatunki ryb i innych zwierząt, w tym ślimak afrykański czy żółw jaszczurowaty, którego lepiej unikać, gdyż może odgryźć palec człowieka. Chętni mogli również zobaczyć z bliska węża boa dusiciela.

W najbliższym czasie ekspozycja Palmiarni powiększy się o żółwie matamata, a także rośliny owadożerne i niespotykane dotąd w obiekcie gatunki kaktusów. Nie zabraknie również wielu wydarzeń. W marcu zaplanowano wystawę motyli, kotów, królików, a na Wielkanoc - pisanek i kurczaczków.

W sumie przez pięć dni akcji zakamarki ogromnej szklarni w Parku Wilsona obejrzało ponad 200 osób. Akcja ma być niebawem powtórzona.

---

Historia Palmiarni sięga 1911 r., kiedy to na terenie ówczesnego Miejskiego Ogrodu Botanicznego powstał murowany budynek o powierzchni 534 metrów kwadratowych. W części centralnej prezentowano palmy, a w dwóch bocznych skrzydłach kolekcje kaktusów i roślin tropikalnych.

W związku z dużym przyrostem eksponatów w 1924 r. dodano system połączonych szklarni oraz pawilonu z basenem dla Victoria regia oraz działem roślin użytkowych. W 1928 r. rozpoczęła się budowa nowego powiększonego budynku według projektu autorstwa architekta Stefana Cybichowskiego, którego powierzchnia wynosiła 1694 m². Dzień przed rozpoczęciem Powszechnej Wystawy Krajowej, 15 maja 1929 r. otwarto powiększony kompleks Palmiarni. W siedmiu pawilonach oprócz roślin prezentowano również ryby, owady i gady.

Wybuch bomby lotniczej podczas alianckiego nalotu w 1941 roku spowodował, że w szklarni wypadły szyby i zimą 1941/1942 wiele eksponatów zginęło. Podczas walk w 1945 Palmiarnia została zniszczona w 90%, jednak już w tym samym roku przystąpiono do odbudowy. Dzięki uratowaniu części zbiorów, a także roślinom zwiezionym z terenu całego kraju już w 20 kwietnia 1946 otwarto niemal wszystkie pawilony (dział roślinności pustynnej i wodnej otwarto rok później).

W 1961 r. Międzynarodowe Targi Poznańskie przekazały Palmiarni swoją szklarnię, dzięki której, po połączeniu z istniejącym kompleksem powierzchnia obiektu wzrosła do 2528 m².

Ze względu na zły stan techniczny w 1978 roku zapadła decyzja o zamknięciu Palmiarni. Rośliny nie tylko nie mieściły się w pawilonach, ale także odpadały fragmenty szyb przy większych podmuchach wiatru. Na dodatek cała konstrukcja była pordzewiała. W 1982 roku postanowiono, że wybudowany zostanie nowy obiekt, przy zachowaniu poprzedniej kolekcji roślin. Odbudowa Palmiarni trwała dziesięć lat. Gdyby nie powołanie Społecznego Komitetu Odbudowy Palmiarni i duże zaangażowanie mieszkańców, obiektu zapewne nie udałoby się odbudować.

Odbudowa Palmiarni trwała dziesięć lat. Obiekt składający się z dziesięciu pawilonów o powierzchni 4600 metrów kwadratowych i kubaturze 46 000 m3 został udostępniony zwiedzającym 1 października 1992 roku. Trzy dni później, w niedzielę 4 października 1992 roku nowe szklarnie odwiedziło ponad 4,5 tysiąca osób. Od 1992 roku Palmiarnię odwiedziło ponad 3,5 miliony osób, a rocznie do poznańskich tropików przychodzi ponad 180 tysięcy zwiedzających.

W 12 pawilonach Palmiarni, na powierzchni 4600 m kw. prezentowanych jest ponad tysiąc gatunków roślin, a w akwariach 170 gatunków ryb oraz około 50 gatunków roślin wodnych.

Fot: Janusz Ludwiczak

ZOBACZ TAKŻE: Ma już 180 lat i początkowo był ogrodem botanicznym

ZOBACZ TAKŻE: Powstały nowe drogi do alpinarium

ZOBACZ TAKŻE: "Chcielibyśmy, by mieszkańcy zatrzymywali się tu na dłużej" - rozmowa z nowym dyrektorem Palmiarni