Święty Łazarz był bratem Marii i Marty, którzy mieszkali razem w Betanii, na wschodnim stoku Góry Oliwnej w Lazarium. Był przyjecielem Jezusa Chrystusa, przez którego został wskrzeszony (opisuje to Ewangelia Św.Jana). Po zmartwychwstaniu Jezusa Łazarz trafił na Cypr, gdzie przez ponad 40 lat był biskupem chrześcijańskiej gminy w Kition (Larnace).

Po śmierci został pochowany w miejscowym kościele św. Łazarza. Po przejęciu Cypru przez Franków jego szczątki zostały wywiezione do Francji i spoczywają do dziś w Autun. Jednak według prowansalskiej legendy po Wniebowstąpieniu Chrystusa Łazarz udał się do Francji, gdzie został biskupem Marsylii. Natomiast legenda średniowieczna opowiada o skazaniu świętego rodzeństwa z Betanii na wygnanie. Umieszczono ich na statku bez steru, który odepchnięto od brzegu. Po wielu miesiącach tułaczki przybyli oni do Marsylii. Łazarz był w niej pierwszym biskupem.

Święty Łazarz jest patronem rzeźników, grabarzy, trędowatych, leprozoriów i żebraków. Wspomnienie liturgiczne przypada 17 grudnia.

W ikonografii ukazuje się Świętego Łazarza najczęściej w scenie wskrzeszenia oraz na uczcie w Betanii.

Nazwa dzielnicy Łazarz wywodzi się od szpitala Świętego Łazarza, położonego przy ulicy Niedziałkowskiego. Na Łazarzu, w kościele Matki Boskiej Bolesnej w nawie północnej znajduje się też ołtarz Świętego Łazarza z figurami św. Jana Chrzciciela i św. Edwarda. Ołtarz jest odlewany w gipsie, zdobiony dębem i złotem płatkowym. Rzeźbę na marmurowym podwyższeniu i niskim cokole wykonała firma Szpetkowski, a ufundowała rodzina Kayserów.
W głównej niszy ołtarzowej znajduje się płaskorzeźba Wskrzeszenie Łazarza ujęta w ramę płaskorzeźbioną. W centrum przedstawienia postać Chrystusa, poniżej znajduje się klęcząca postać Marty z rękoma wyciągniętymi ku przodowi, po prawej stronie stoi Łazarz z twarzą zwróconą ku Chrystusowi; w tle klęcząca Maria.

Imię Św.Łazarza nosi też Stowarzyszenie i Zakon Rycerski. W Krakowie natomiast w Dzielnicy II Grzegórzki mieści się ulica Świętego Łazarza, licząca 300 metrów długości. Przy ulicy tej znajduje się 13 kamienic, dwa budynki Collegium Medium Uniwersytetu Jagiellońskiego, stacja Pogotowia Ratunkowego oraz prosektorium. Także w Krakowie, ale tym razem przy ulicy Kopernika mieści się kościół Niepokalanego Poczęcia NMP, który od 1787 nosił imię Świętego Łazarza. Kościół Świętego Łazarza mieści się też we Wrocławiu. Natomiast w Warszawie, w dzielnicy Ursus mieści się pensjonat socjalny "Św. Łazarz".

Wszelkie kościoły, instytucje i miejsca noszące imię Świętego Łazarza będziemy już wkrótce przedstawiać Państwu na bieżąco, bo jak można było przeczytać imię to nosi nie tylko poznańska dzielnica.

Wskrzeszenie Łazarza według Ewangelii Św.Jana (J 11, 1-44)
1 Był pewien chory, Łazarz z Betanii, z miejscowości Marii i jej siostry Marty1. 2 Maria zaś była tą, która namaściła Pana olejkiem i włosami swoimi otarła Jego nogi2. Jej to brat Łazarz chorował. 3 Siostry zatem posłały do Niego wiadomość: «Panie, oto choruje ten, którego Ty kochasz». 4 Jezus usłyszawszy to rzekł: «Choroba ta nie zmierza ku śmierci, ale ku chwale Bożej, aby dzięki niej Syn Boży został otoczony chwałą»3. 5 A Jezus miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza. 6 Mimo jednak że słyszał o jego chorobie, zatrzymał się przez dwa dni w miejscu pobytu. 7 Dopiero potem powiedział do swoich uczniów: «Chodźmy znów do Judei!» 8 Rzekli do Niego uczniowie: «Rabbi, dopiero co Żydzi usiłowali Cię ukamienować i znów tam idziesz?» 9 Jezus im odpowiedział: «Czyż dzień nie liczy dwunastu godzin? Jeżeli ktoś chodzi za dnia, nie potknie się, ponieważ widzi światło tego świata. 10 Jeżeli jednak ktoś chodzi w nocy, potknie się, ponieważ brak mu światła»4. 11 To powiedział, a następnie rzekł do nich: «Łazarz, przyjaciel nasz, zasnął, lecz idę, aby go obudzić». 12 Uczniowie rzekli do Niego: «Panie, jeżeli zasnął, to wyzdrowieje». 13 Jezus jednak mówił o jego śmierci, a im się wydawało, że mówi o zwyczajnym śnie. 14 Wtedy Jezus powiedział im otwarcie: «Łazarz umarł, 15 ale raduję się, że Mnie tam nie było, ze względu na was, abyście uwierzyli. Lecz chodźmy do niego!» 16 Na to Tomasz, zwany Didymos, rzekł do współuczniów: «Chodźmy także i my, aby razem z Nim umrzeć».
17 Kiedy Jezus tam przybył, zastał Łazarza już do czterech dni spoczywającego w grobie. 18 A Betania była oddalona od Jerozolimy około piętnastu stadiów 19 i wielu Żydów przybyło przedtem do Marty i Marii, aby je pocieszyć po bracie. 20 Kiedy zaś Marta dowiedziała się, że Jezus nadchodzi, wyszła Mu na spotkanie. Maria zaś siedziała w domu. 21 Marta rzekła do Jezusa: «Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł. 22 Lecz i teraz wiem, że Bóg da Ci wszystko, o cokolwiek byś prosił Boga». 23 Rzekł do niej Jezus: «Brat twój zmartwychwstanie». 24 Rzekła Marta do Niego: «Wiem, że zmartwychwstanie w czasie zmartwychwstania w dniu ostatecznym». 25 Rzekł do niej Jezus: «Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. 26 Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?» 27 Odpowiedziała Mu: «Tak, Panie! Ja mocno wierzę, żeś Ty jest Mesjasz, Syn Boży, który miał przyjść na świat». 28 Gdy to powiedziała, odeszła i przywołała po kryjomu swoją siostrę, mówiąc: «Nauczyciel jest i woła cię». 29 Skoro zaś tamta to usłyszała, wstała szybko i udała się do Niego. 30 Jezus zaś nie przybył jeszcze do wsi, lecz był wciąż w tym miejscu, gdzie Marta wyszła Mu na spotkanie. 31 Żydzi, którzy byli z nią w domu i pocieszali ją, widząc, że Maria szybko wstała i wyszła, udali się za nią, przekonani, że idzie do grobu, aby tam płakać. 32 A gdy Maria przyszła do miejsca, gdzie był Jezus, ujrzawszy Go upadła Mu do nóg i rzekła do Niego: «Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł». 33 Gdy więc Jezus ujrzał jak płakała ona i Żydzi, którzy razem z nią przyszli, wzruszył się w duchu, rozrzewnił i zapytał: «Gdzieście go położyli?» 34 Odpowiedzieli Mu: «Panie, chodź i zobacz!». 35 Jezus zapłakał. 36 A Żydzi rzekli: «Oto jak go miłował!» 37 Niektórzy z nich powiedzieli: «Czy Ten, który otworzył oczy niewidomemu, nie mógł sprawić, by on nie umarł?»
38 A Jezus ponownie, okazując głębokie wzruszenie, przyszedł do grobu. Była to pieczara, a na niej spoczywał kamień. 39 Jezus rzekł: «Usuńcie kamień!» Siostra zmarłego, Marta, rzekła do Niego: «Panie, już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie». 40 Jezus rzekł do niej: «Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?» Usunięto więc kamień. 41 Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: «Ojcze, dziękuję Ci, żeś mnie wysłuchał. 42 Ja wiedziałem, że mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie lud to powiedziałem, aby uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał». 43 To powiedziawszy zawołał donośnym głosem: «Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!» 44 I wyszedł zmarły, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz jego była zawinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: «Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić!».

Postać Świętego Łazarza – fot: Wikipedia
Ołtarz Świętego Łazarza w kościele Matki Boskiej Bolesnej – fot: Janusz Ludwiczak (x2)