Portal lazarz.pl szanuje prywatność swoich czytelników i przetwarza tylko te dane osobowe, które są niezbędne do prawidłowego świadczenia usług informacyjnych jakie oferuje.
Strona wykorzystuje pliki cookies. Mogą Państwo określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w waszej przeglądarce.
Klikając poniższy przycisk zgadzają się Państwo na przetwarzanie zbieranych przez portal lazarz.pl danych osobowych w zakresie i na warunkach opisanych w naszej
Polityce Prywatności.
Wyrażenie zgody jest dobrowolne, ale może być konieczne w celu wykonania niektórych usług.

Zgoda

Pod asfaltem zachowane zostały szyny tramwajowe - ulica Dworcowa - .:LAZARZ.PL->poznański portal dzielnicowy:. Łazarz w z@sięgu myszki
Pod asfaltem zachowane zostały szyny tramwajowe - ulica Dworcowa
03-05-2013 15:39   Janusz Ludwiczak
W święto Konstytucji 3 Maja przedstawiamy ważną z punktu historycznego ulicę, która znajduje się na terenie Łazarza, ale stanowi granicę ze Starym Miastem. Mieszczą się przy niej aż trzy dworce, przejeżdżali tędy m.in. cesarz Wilhelm II czy mistrz Ignacy Paderewski. Przez 90 lat, do 1970 r. jeździły tędy tramwaje. W specjalnym odcinku z cyklu "Spacer po Łazarzu" - ulica Dworcowa.

Ulica Dworcowa:

  • Długość: na Łazarzu - 300 m, całkowita - 439 m
  • Kod pocztowy: 60-801
  • Urząd pocztowy: obszar doręczeń i najbliższa poczta - UP Poznań 2 (ul. Głogowska 17)
  • Ilość budynków: 3
  • Najwyższy numer: 9
  • Status drogi: gminna / lokalna, układ uzupełniający
  • Komunikacja miejska: BUS - 51, 68, L, 234, 235, 236, 239, 240, 242, 243, 246.
  • Policja: Komisariat Poznań-Targi (ul. Śniadeckich), rewir II, rejon dzielnicowych 14


Odgranicza Łazarz od Starego Miasta

Ulica Dworcowa ma w sumie 439 metrów długości, jednak jej 300 metrowy odcinek, od Mostu Dworcowego do ul. Bukowskiej stanowi granicę Osiedla Św. Łazarz ze Starym Miastem.

Jest to ważna (i jedyna) arteria komunikacyjna, prowadząca do Dworca Głównego. Kursują tędy autobusy linii nr 51 i 68, pospiesznej L oraz nocne autobusy: 234, 235, 236, 239, 240, 242, 243, 246.

Ulica Dworcowa prowadzi z południa na północ i jest równoległa do ulicy Roosevelta, łącząc Dworzec Główny PKP z Mostem Uniwersyteckim.


Powstała w 1879 roku

W 1879 roku oddano do użytku budynek obecnego starego Dworca Głównego. Wcześniej dworzec kolejowy znajdował się na Jeżycach, w pobliżu dawnej zajezdni tramwajowej przy ul. Gajowej (został oddany do użytku 10 sierpnia 1848 r.).

"Od czasu tego [ulica] istniała za bramami miejskimi. W postaci obecnej ul. Dworcowa powstała po zniesieniu fortyfikacji zachodnich. W brzmieniu polskim nazwa ustalona 29 sierpnia 1919 - pisze Zygmunt Zaleski w książce "Nazwy ulic w Poznaniu" (Magistrat Stołeczny Miasta Poznania, 1926).

Wiadomo też, że ulica Dworcowa zawsze była Dworcową. Nawet Niemcy przemianowali ją po prostu na Bahnhofstrasse.


Przyjeżdżał tutaj mistrz Ignacy Paderewski

Przy ul. Dworcowej 9 mieści się peron 4b, a w zasadzie Dworzec Letni, który pierwotnie nazywał się Kaiserbahnhof, a docelowo miał nosić nazwę Dworzec Cesarski. Obiekt został wybudowany w 1902 r., a w obecnym kształcie w 1913 roku. Pierwotnie miał to być luksusowy dworzec kolejowy specjalnie dla cesarza Wilhelma II z myślą o wizytach w Poznaniu niemieckiej rodziny panującej. Powstanie dworca cesarskiego w Poznaniu związane było z przekształcaniem miasta w rezydencję niemieckiej głowy państwa i podniesieniem go do rangi jednej ze stolic cesarskich Rzeszy.

Więcej o historii Dworca Letniego Anna Kosmowska i Mariusz Niestrawski z Wielkopolskiego Muzeum Walk Niepodległościowych w Poznaniu:

Budowniczym obiektu był berliński architekt Stendel. Dworzec powstał pomiędzy Kaponierą a Dworcem Głównym, przy ulicy Bahnhofstrasse (obecnie Dworcowa). Liczył 300 m długości, z tego 90 m było początkowo zadaszonych szkłem, które później zastąpiono drewnianymi panelami. Na terenie dworca postawiono pawilon dworcowy, który stanowił swoistą „cesarską poczekalnię”. Budynek miał 15 m długości i 10 m szerokości, wewnątrz znajdował się salon dla cesarza (9 x 6 m), pokój dla gości (4 x 6 m) oraz toaleta. Całość wybudowano w stylu empirycznym z elementami manieryzmu. Nad oknami znajdowały się formy heraldyczne zamówione w miejscowości Terranova we Włoszech. W budynku zastosowano centralne ogrzewanie podłogowe. Źródłem ciepła była kotłownia znajdująca się po drugiej stronie drogi dojazdowej pociągów.

Najbardziej reprezentacyjnym pomieszczeniem był salon cesarski, w którym ściany wykończono panelami z drewna dębowego. Wbudowano w nie lustro o szerokości 1,65 m i wysokości 3 m. Drzwi i okiennice również wykonano z drewna dębowego. Wyższa część ścian była wytapetowana. Na środku białego sufitu podwieszono eliptyczny żyrandol, rozświetlany przez 60 żarówek. Na podłodze rozłożono czerwony dywan, na którym stały meble z drewna klonowego. Pokój dla gości był nieco skromniej urządzony, gdyż ściany nie były zdobione boazerią. Jego wyposażenie stanowiły meble dębowe.

Pierwszymi gośćmi na dworcu były dzieci Wilhelma II: książę August Wilhelm z małżonką Aleksandrą, książę Oskar, książę Joachim oraz książę Eitel Friedrich. 25 sierpnia 1913 roku o godzinie 13.42 przyjechali na poznański Dworzec Główny, po czym zajmowane przez nich wagony przetoczono na dworzec reprezentacyjny. Nie przewidziano jednak ich oficjalnego powitania. Po wyjściu z pociągu książęta automobilami udali się na kwatery. Tego samego dnia o godzinie 16 na dworzec cesarski wjechał pociąg z Bad Homburg. Przybyła nim cesarzowa Augusta Wiktoria. Powitali ją między innymi przybyłe wcześniej dzieci oraz burgrabia zamku Bogdan Hutten-Czapski, mistrz ceremonii Friedrich Wilhelm von Hardt, dowódca V Korpusu Armijnego generał piechoty Hermann von Strantz, komendant Twierdzy Poznań generał porucznik von Koch, nadprezydent prowincji dr Schwarzkopff, prezydent policji von dem Knesebeck. Kompanią powitalną była 1. kompania 7. regimentu grenadierów, którą dowodził kapitan Heydebreck. Po powitaniu cesarzowa Augusta Wiktoria powozem à la Daumont udała się do zamku.

Cesarz Wilhelm II przybył pociągiem, składającym się z ośmiu wagonów, 26 sierpnia, o godzinie 7.15 z Kehlheim. Cesarzowi towarzyszył regent Bawarii Leopold wraz z adiutantem i ordynansem. Na powitanie cesarza oddano 33 strzały armatnie z pobliskiego fortu. Cesarza i regenta powitali następca tronu Friedrich Wilhelm, książę Eitel Friedrich, książę August Wilhelm, książę Oskar, książę Joachim, generał piechoty Hermann von Strantz, generał porucznik von Koch, nadprezydent prowincji dr Schwarzkopff, prezydent policji von dem Knesebeck, inspektor kawalerii generał porucznik Hermann von Brecht, budowniczy cesarskiego dworca Stendel, komendant kwatery głównej generał pułkownik Hans von Plessen, generał major Friedrich Gontard, generał major Oskar von Chelius, szef Sztabu Generalnego Helmuth von Moltke, a także przedstawiciele armii rosyjskiej i włoskiej. Z dworca książę regent udał się do dowództwa V Korpusu Armijnego, a cesarz do zamku.

W dniu przyjazdu Wilhelma II do Poznania, na polu w okolicach Ławicy, odbyła się wielka, trzygodzinna parada jednostek V Korpusu Armijnego. Zaprezentowano podczas niej oddziały piechoty, pionierów, kawalerii, artylerii polowej i artylerii pieszej, kompanie karabinów maszynowych, oddziały zaopatrzenia, oddziały sanitarne, a nawet 6 samolotów. Przed frontem cesarza przedefilowało 854 oficerów, 2574 podoficerów, 982 muzykantów, 18 981 szeregowych i 3926 koni. Następnego dnia, przed południem, nastąpiło uroczyste otwarcie „złotej kaplicy” w zamku cesarskim. Liturgię prowadził Ernst Dyander, a poznański chór katedralny zapewnił oprawę muzyczną. Tego samego dnia kilka minut po godzinie 12 para cesarska wraz z dziećmi odwiedziła odrestaurowany stary ratusz. Rodzina cesarska została powitana przez nadburmistrza dr. Wilmsa i burmistrza Kozera. Po wizycie w ratuszu Wilhelm II wizytował regiment królewskich strzelców konnych. W tym czasie żona następcy tronu Cecylia Augusta Maria odwiedziła szpital diakonisek.

Polska część mieszkańców Poznania nie zajęła jednolitego stanowiska wobec wizyty rodziny cesarskiej. Wśród Polaków byli przeciwnicy władzy niemieckiej. To oni zorganizowali demonstrację przeciwko postawie lojalistycznej prezentowanej przez część polskich arystokratów pod poznańskim Bazarem. Protestujący obrzucili obelgami arystokratki, które z hotelu Bazar udały się na „prezentację” u cesarzowej w zamku. Sytuacja powtórzyła się o godzinie 18, kiedy to panowie wybierali się na galowy obiad u cesarza. Przykładem krytycznego stanowiska polskiej prasy poznańskiej wobec wizyty cesarskiej może być opublikowanie przez „Kurier Poznański” nazwisk właścicieli sklepów udekorowanych na uroczystości niemieckie oraz osób goszczących u rodziny cesarskiej.

28 sierpnia był ostatnim dniem wizyty Wilhelma II w Poznaniu. Część książąt i innych gości odjechała z cesarskiego pawilonu dworcowego już o godzinie 10. W tym czasie cesarz odwiedził Kernwerk (Fort Winiary), później wraz z regentem Leopoldem wizytował dowództwo V Korpusu Armijnego. O godzinie 13 para cesarska odjechała z dworca reprezentacyjnego do Wrocławia, gdzie cesarza czekała parada VI Korpusu Armijnego, a przede wszystkim wielkie manewry wojskowe. Wilhelma II i Augustę Wiktorię pożegnali: generał piechoty von Strantz, generał porucznik von Koch, von den Knesebeck, Graf von Hutten-Czapski, prezydent dyrekcji kolei Schulze-Rickel, Stendel. Ostatnim szacownym gościem, który opuścił Poznań, był regent Leopold Bawarski, który o godzinie 15.20 pociągiem pospiesznym odjechał z cesarskiego pawilonu dworcowego do Monachium.

Po I wojnie światowej cesarski pawilon dworcowy nadal pełnił funkcje reprezentacyjne. 26 grudnia 1918r. o godzinie 21 przywitano na nim światowej sławy pianistę i kompozytora Ignacego Jana Paderewskiego, podróżującego wraz z żoną Heleną i członkami misji angielskiej pułkownika Wade’a do Warszawy. Paderewskiego do wizyty w Poznaniu przekonał Wojciech Korfanty, członek Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej. Kompozytora przyjęli na rozświetlonym pochodniami dworcu reprezentacyjnym (władze niemieckie odłączyły dopływ energii elektrycznej) Czesław Meissner i dr Celestyn Rydlewski. Stąd goście powozami odjechali do Bazaru. Przybycie Paderewskiego rozbudziło nastroje patriotyczne wśród polskiej ludności Poznania, która udekorowała swoje domy barwami narodowymi oraz Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Francji. Mimo uspokajającego tonu przemówienia Paderewskiego zaogniły się relacje polsko-niemieckie. 27 grudnia po południu poznańscy Niemcy zorganizowali manifestacje, która skierowała się w stronę hotelu Bazar. Maszerujący niemieccy żołnierze i cywile demolowali polskie sklepy, a także zrywali flagi polskie i Ententy. Około godziny 17 padł przypadkowy strzał. Nie sposób odpowiedzieć na pytanie, która strona oddała pierwszy strzał. Powszechnie uznaje się jednak to wydarzenie za początek Powstania Wielkopolskiego.

Dziesięć miesięcy po wizycie Ignacego Paderewskiego na dworcu reprezentacyjnym Poznania ponownie powitano ważną postać odradzającej się Polski – Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego, który jednak nie był tak gorąco witany jak Ignacy Paderewski. Z dawnego dworca cesarskiego Piłsudski udał się powozem do zamku. Tam w sali tronowej zaprezentowano mu władze cywilne i wojskowe Wielkopolski. W czasie swego trzydniowego pobytu Naczelnik Państwa odwiedził Teatr Polski, Teatr Wielki i Muzeum Wojskowe, a także uczestniczył w bankiecie z 200 ważnymi postaciami regionu. Spotkał się również z rektorem Wszechnicy Piastowskiej (późniejszy Uniwersytet im. Adama Mickiewicza) Heliodorem Święcickim.

Po zakończeniu wojny o granice dworzec zasadniczo nie zmienił swojej funkcji. Uroczyście witano tutaj między innymi Prezydenta II Rzeczypospolitej Stanisława Wojciechowskiego. Odjeżdżały też stąd pociągi z turystami do podpoznańskich ośrodków letniskowych, w tym Osowej Góry, Promna i Puszczykowa. Z tego też powodu z czasem przylgnęła do niego nazwa „Dworzec Letni”. Po II wojnie światowej dworzec reprezentacyjny stopniowo tracił na swoim znaczeniu. Pociągi zatrzymywały się tutaj tylko sporadycznie.

We wrześniu 2011 roku po trwającym rok remoncie we wtorek oddano do użytku odrestaurowany Dworzec Letni. W uroczystości udział wzięła zabytkowa lokomotywa "Piękna Helena" oraz Orkiestra Dęta Kolejarzy. Remont Dworca Letniego kosztował 5 mln zł. Prace prowadził Zakład Budowlano-Sztukatorski, Konserwacja Zabytków, Marian Domaniecki pod nadzorem Miejskiego Konserwatora Zabytków.


Przez 90 lat jeździł tędy tramwaj, pod asfaltem znajdują się szyny

24 czerwca 1880 r. na ulicy Dworcowej rozpoczęto układanie torów tramwajowych, a już w sobotni poranek 31 lipca z Dworca Centralnego (dziś Poznań Główny) przez Kaponierę, Bramę Berlińską, ul. Św. Marcin, Wielką Rycerską (obecnie Ratajczaka), pl. Wilhelmowski (obecnie pl. Wolności), Nową (Paderewskiego) do Starego Rynku zaczęła jeździć pierwsza linia tramwaju konnego.

Ostatni tramwaj ulicą Dworcową przejechał w 1970 roku, kiedy to zlikwidowano trasę tramwajową do Dworca Głównego. Okazuje się, że pod asfaltem na ulicy Dworcowej zachowane zostały szyny tramwajowe.

Nazywany "chlebakiem", wzniesiony w zaledwie 10 miesięcy

Przy ul. Dworcowej 2 mieści się nowy dworzec kolejowy. W 2009 roku władze PKP podpisały umowę inwestycyjną z węgierskim developerem Trigranit Development Corporation na budowę Zintegrowanego Centrum Komunikacyjnego w Poznaniu o wartości 160 mln euro, które oprócz budowy nowego dworca kolejowego obejmuje wybudowanie parkingu na 1500 samochodów, dworca PKS oraz centrum handlowo-usługowego.

29 maja 2012 roku w obecności Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego otwarty zostsał nowy dworce kolejowy. Budynek ma powierzchnię 7 tysięcy m kw. Położony jest nad torami i peronami 1, 2, 3, równolegle do Mostu Dworcowego. Wznoszenie obiektu odbyło się w rekordowym czasie - od czasu rozpoczęcia prac budowlanych do udostępnienia dworca pasażerom minęło zaledwie 10 miesięcy. Nowy dworzec kolejowy Poznań Główny to nowoczesny, trzypoziomowy budynek, jedyny w Polsce poza Dworcem Centralnym w Warszawie zbudowany nad peronami. Powierzchnia budynku wynosi 4 921,16 m2, a jego kubatura 49 435,73 m3. Ze względu na swój kształt, nowy dworzec przez niektórych nazywany jest "chlebakiem".


W czerwcu zamkną po 134 latach funkcjonowania stary dworzec - będą biura i hotel

Na końcu ul. Dworcowej, a w zasadzie przy obszernym placu stoi stary i jeszcze funkcjonujący Dworzec Główny (początkowo zwany Centralnym). W 1870 opracowano projekt budynku, a budowę obiektu rozpoczęto cztery lata później. Dworzec Główny został oddany do użytku 16 listopada 1879 roku, jednak do 1906 roku prowadzono prace związane z wykończeniem. Ówczesny budynek składał się z północnego skrzydła frontowego z centralnie usytuowanym holem oraz zespołu przylegających od południa skrzydeł zgrupowanych przy dwu dziedzińcach wewnętrznych. Elewacje obłożone były czerwoną cegłą licówką.

Na początku 1929 roku w związku z Powszechną Wystawą Krajową, tzw. "PeWuKą" Dworzec Główny został przebudowany. Podczas okupacji niemieckiej w latach 1939-1945 ze względów strategicznych wybudowano południową obwodnicę dworca Poznań Główny (Górczyn-Dębiec-Starołęka-Franowo-Swarzędz). W tym samym czasie w ramach ochrony przeciwlotniczej zbudowano serię schronów przeciwlotniczych wzdłuż ul. Dworcowej.

Podczas bitwy o Poznań w 1945 budynek dworca został zbombardowany. Odbudano go w latach 1946-1949. Największemu przeobrażeniu uległa fasada budynku, która uzyskała cechy klasycystyczne.

Kolejna przebudowa miała miejsce w latach 1961-1976, w wyniku której obiekt uzyskał cechy modernistyczne.

25 listopada 2006 w holu dworca Ryszard Kapuściński odsłonił tablicę pamiątkową poświęconą podróżnikowi Kazimierzowi Nowakowi, który pokonał 40 tys. km pieszo i rowerem po Afryce.

Za miesiąc zakończy się 134-letnia historia Dworca Głównego. W czerwcu na dobre mają zamknąć się drzwi starego dworca kolejowego, a pasażerowie będą musieli korzystać z nowego dworca.

Wiadomo już, że w czerwcu zlikwidowane zostaną wszystkie kasy biletowe w budynku starego dworca kolejowego. Zamknięte zostanie również główne wejście, od strony ul. Dworcowej. Rozpocznie się wtedy budowa kładki, która połączy Dworzec Zachodni i perony 4, 5 i 6 z nowym dworcem i parkingiem, który powstaje przy budowanym centrum handlowym Poznań City Center.

Stary dworzec chcemy zamknąć w czerwcu, tak żeby nie miał on już tych funkcji kolejowych i nie odprawiał pasażerów - powiedział Piotr Kryszak, rzecznik Oddziału Gospodarowania Nieruchomościami PKP S.A. w Poznaniu.

Stary dworzec będziemy wyłączać z użytkowania w połowie roku. Wtedy będziemy likwidować funkcje dworcowe, czyli kasy i poczekalnie. Będziemy musieli odciąć główne wejście do starego gmachu dworca, wymusi to rozpoczęcie budowy kładki - dodaje Jarosław Bator, dyrektor zarządzający ds. nieruchomości PKP S.A.

A co stanie się ze starym dworcem? Inwestor, firma TriGranit ogłosiła konkurs na projekt przebudowy tego obiektu. Plany zakładają przekształcenie nieruchomości w hotel i biura. Możliwe, że stary dworzec zostanie też zburzony.

PKP poprosiło nas o przygotowanie koncepcji zmian. Nie wiemy w jakim stanie jest stan techniczny starego dworca. W wielu archiwach szukano dokumentacji technicznej obiektu, jednak nie udało się znaleźć kompletu dokumentów. Aby dowiedzieć się co kryje się w tym budynku, trzeba go dokładnie sprawdzić. Musimy zbadać ściany, konstrukcję, a to skomplikowany proces. Ten budynek może się okazać jedną wielką niespodzianką w kwestii konstrukcyjnej. Rozważany może być scenariusz wyburzenia budynku i postawienia w jego miejscu nowego obiektu, a to zależy od stanu budynku - powiedział Przemysław Terlecki, rzecznik TriGranit.

PKP deklaruje umowę w kwestii zagospodarowania starego dworca. My, jako Trigranit nie mamy praw do tego obiektu, nie jesteśmy na razie żadnym dysponentem. Koncepcja zagospodarowania starego dworca zostanie wyłoniona w momencie kiedy PKP przychyli się do danego projektu. Wymaga to również uzgodnień z PKP i podpisania umowy - wskazuje Zbigniew Drzewiecki, dyrektor ds. rozwoju i inwestycji TriGranit.

Wiadomo, że po zamknięciu starego dworca na pewno będzie funkcjonować przejście podziemne łączące Dworzec Zachodni z nową stacją PeSTki, a także peronami 6, 5, 4, 1, 2 i 3.


Ciekawostki:

  • Pod asfaltem na ulicy Dworcowej zachowane zostały szyny tramwajowe. Bimby jeździły tutaj od 1880 do 1970 r.
  • Ulica Dworcowa to jedna z nielicznych, która nie zmieniła swojej nazwy w czasie okupacji i zaborów.
  • Co roku 26 grudnia odbywa się inscenizacja przyjazdu do Poznania Ignacego Paderewskiego.
  • Wkrótce ma rozpocząć się rozbiórka Mostu Uniwersyteckiego. Dojazd jedyną ulicą prowadzącą do Dworca Głównego podobno będzie możliwy
  • W związku z przebudową Kaponiery w sierpniu 2011 r. przystanek autobusowy "Dworcowa" (znajdujący się w pobliżu ul. Św. Marcin) został przemianowany na "Rondo Kaponiera". Zmiana ma głównie związek z udogodnieniami dla pasażerów komunikacji nocnej i ułatwieniu przesiadki pomiędzy liniami nr 234, 235, 236, 239, 240, 242, 243, 246 a 231, 232, 233, 236, 243, 251, 252 które nie podjeżdżają pod sam Dworzec Główny.
  • Od maja wydzielone zostały miejsca dla pojazdów przywożących (wywożących) pasażerów przed budynkiem starego dworca i pod Mostem Dworcowym w sąsiedztwie nowego budynku. Zaplanowane zostało oznakowanie pionowe ("zakaz postoju") oraz poziome umożliwiające zatrzymanie na czas do jednej minuty. Wydzielony zostanie również buspas dla autobusów komunikacji miejskiej w celu usprawnienia ich przejazdu z przystanku dla wysiadających do przystanku dla wsiadających pasażerów, a także wyznaczenie nowego przejścia dla pieszych (przejście połączy przystanki autobusowe, postój taksówek i ułatwi dojście do budynku nowego dworca). Postój taksówek ma znajdować się wzdłuż ul. Dworcowej.

Opracowanie na podstawie - źródła:

  • Wikipedia
  • "Spis zabytków architektury", Wydawnictwo Miejskie, Poznań 2004
  • Zbigniew Zakrzewski "Ulicami mojego Poznania. Poznańskie dzielnice"
  • Zygmunt Zaleski, Nazwy ulic w Poznaniu, Magistrat Stołeczny Miasta Poznania, 1926
  • Atlas architektury Poznania, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2008
  • materiały prasowe PKP
  • strona internetowa Urzędu Miasta Poznania
  • Wykaz dróg, Zarząd Dróg Miejskich


R E K L A M A

Komentarze (6)

04-05-2013 17:24:04
De.@boss
Jak już ktoś wspomniał, nowy dworzec to tylko dodatek do centrum handlowego.
04-05-2013 15:43:46
boss
jak można było wybudować dworzec w innym miejscu w tym w którym stoi natomiast w miescu dworca stawiać hotel i biura. Kompletna paranoja
04-05-2013 13:40:10
Bieganek
Szyny znów są widoczne - zdjęta nawierzchnia na św. Marcinie ukazuje rozjazdy i łuki torów w kierunku Dworcowej.
04-05-2013 00:52:47
Ewkapi
Świetna robota,Panie Ludwiczak!!!!Za prowadzenie tej strony przejdzie Pan do historii
03-05-2013 21:06:41
De.
Tak czekałem kiedy jakaś strona o Poznaniu napisze o tych szynach i tylko Pan o nich napisał i to się chwali. Inni piszą tylko o tym kto gdzie pierdnął. Te szyny niby nic takiego ale właśnie strony o wydarzeniach z naszego miasta powinny o tym napisać w ramach takiej historycznej ciekawostki. Ostatni raz szyny na Dworcowej było widać chyba z 7 lat temu przy okazji układania ciepłociągu.
03-05-2013 18:18:01
fff
No patrząc na zdjecia obecnego dworca i okolic można by powiedzieć że postępn cywilizacji idzie w złym kierunku.... Za niemca Poznań piękny.
Aktualności
R E K L A M A
Niezapominajka
19

mar

do 21-03-2024
Międzynarodowe Targi Poznańskie
"SalMed" - Międzynarodowe Targi Sprzętu i Wyposażenia Medycznego
"Labs Expo" - Targi Wyposażenia i Technologii Laboratoryjnych (do 20.03)

20

mar

18:30
Szkoła Podstawowa nr 33 / 33 LO ul. Wyspiańskiego 27
64. sesja (zwyczajna) Rady Osiedla Św.Łazarz
►porządek obrad

21

mar

do 23-03-2024
Międzynarodowe Targi Poznańskie
Targi polskich win i winnic

17:00
Klub Osiedlowy "Krąg" ul. Dmowskiego 37
Spotkanie literackie “Wyszeptać życie” - wiersze Krystyny Suwiczak

22

mar

do 24-03-2024
Międzynarodowe Targi Poznańskie
Targi Produktów Łowieckich, Strzeleckich, Militarnych i Survivalowych

[ wszystkie ]

Komentarze
Ogłoszenia
Newsy na Twoją skrzynkę!
Zapisz się na listę mailingową:
Twój e-mail: