Wydarzenia, Oświata, Kablówka, media i technologie, Ciekawostki

W School of Form wydrukowali kość z ciasta, breloczki i kolczyki

20-04-2013 18:39   Janusz Ludwiczak

Okazuje się, że można już nie tylko drukować na papierze tekst czy zdjęcia, ale współczesne drukarki potrafią również stworzyć według projektu trójwymiarowy przedmiot. Na warsztatach 3D, które odbyły się w School of Form wydrukować można było m.in. koraliki, breloczki czy kolczyki.

W sobotę w School of Form, wyższej szkole designu i projektowania, która już drugi rok działa w pawilonie nr 1 Międzynarodowych Targów Poznańskich odbyły się warsztaty 3D. Uczestnicy zajęć nauczyli się nie tylko korzystać z programu projektowania w trójwymiarze, ale także na specjalnej drukarce stworzyli przestrzenne przedmioty.

Stwierdziłam, że najlepiej druk 3D będzie można pokazać nadrukowując ciasto. Druk przestrzenny jest możliwy. Nie jestem pewna, że takie drukarki będą dostępne w każdym domu, ale na pewno to przydatne w przyszłości. Już teraz drukowane są instrumenty muzyczne, nerki, a nawet samoloty. Wydrukować można wszystko, wystarczy tylko projekt i plik - powiedziała Barbara Dżaman, studentka II roku specjalności Industrial Design, która poprowadziła warsztaty.

W trakcie warsztatów będziemy pracować nad różnymi pomysłami i urzeczywistnimy je. Można będzie stworzyć na naszej drukarce ZMorph np. kulkę, breloczki czy kolczyki. Podczas zajęć omawiany jest również cały proces druku przestrzennego - dodaje Barbara Dżaman.

Technologia drukowania przestrzennego została opracowana pod koniec lat osiemdziesiątych XX wieku w Massachusetts Institute of Technology. Druk 3D, określany mianem szybkiego wykonywania prototypów (ang. rapid prototyping), służy do szybkiej, precyzyjnej i powtarzalnej produkcji elementów w technologii addytywnej (np. z wykorzystaniem stereolitografii), zwykle przy sterowaniu komputerowym.

Cechą charakterystyczną tej technologii, jak i wszystkich technologii rapid prototyping, jest to, że wyrób jest budowany poprzez dodawanie materiału warstwa po warstwie (tzw. metoda addytywna). Wyrób buduje się w kilku etapach, przez rysowanie modelu w programie komputerowym, przetransportowanie pliku do drukarki przestrzennej, a następnie cięcie wirtualnego wyrobu na przekroje poprzeczne (plasterkowanie), z których następnie wyrób będzie budowany, oraz ustalanie parametrów obróbki: grubości warstw, prędkość ich układania itp. Budowa wyrobu, polegająca na rozprowadzeniu warstwy proszku na platformie maszyny i spojeniu cząstek odpowiednim spoiwem w miejscu odpowiadającym kształtowi danego przekroju poprzecznego. Grubości łączonych warstw wahają się w granicach 0,01 - 0,2 mm.

Według twórców tej technologii, do drukowania przestrzennego można zastosować każdy materiał, który uda się sproszkować. Najczęściej stosowanym materiałem jest gips, ze względu na łatwość spojenia, niski koszt i dostępność. Zastosowanym spoiwem jest woda. Oprócz gipsu stosuje się także wosk, celulozę, dekstran a także mieszanki tych materiałów ze sobą. Wyroby wykonane z tych materiałów charakteryzują się małą wytrzymałością. Stosuje się je przede wszystkim do wykonywania modeli przyszłych wyrobów. Innymi wykorzystywanymi materiałami są również metale, polimery, ceramika oraz mieszanki tych materiałów ze sobą. Proszek z tych materiałów jednak trudno jest spoić i wymagają one specjalnych spoiw, np. koloidów. Znalazły one duże zastosowanie przede wszystkim w medycynie, do budowy rusztowań do wzrostu tkanek.

Fot: Janusz Ludwiczak

ZOBACZ TAKŻE: Studenci School of Form rozebrali wartą 80 tys. zł Škodę na części

ZOBACZ TAKŻE: Czy to będzie kiedyś modne? Studenci School of Form zaprojektowali kolekcję ubrań

ZOBACZ TAKŻE: Designerskie święta

ZOBACZ TAKŻE: Radni zwiedzili szkołę designu, która od roku działa w zabytkowym pawilonie MTP

ZOBACZ TAKŻE: W zabytkowym pawilonie MTP powstała uczelnia wyższa - szkoła designu