Równo 217 lat temu, 27 listopada 1806 roku, czyli ponad miesiąc po zwycięstwie cesarza francuskiego nad "niezwyciężoną" armią pruską nad pod Jeną i Auerstadt Napoleon Bonaparte przybył do Poznania.

Jak pisał Adam Pleskaczyński w "Głosie Wielkopolskim":
Gdziekolwiek się tylko pojawił Poznańczycy dostarczali Napoleonowi dowodów uwielbienia; niewiasty rzucały kwiaty pod cesarskie stopy, domorośli poeci układali wiersze. Pojawiły się również pamiątki, napoleońskie dewocjonalia. Poznań był pierwszym polskim miastem, gdzie ochrzczono nazwiskiem cesarza ulicę i plac. Jeszcze przed przyjazdem Napoleona na reprezentacyjnej Wilhelmstrasse umieszczono niebieskie tablice ze złotym napisem Rue Napoleon; a Wilhelmsplatz zaczęto nazywać placem Napoleona. Warszawiacy nie dorastali w tym względzie do Poznańczyków. Tamtejsi politycy z księciem Józefem Poniatowskim zachowali wobec cesarza daleko idący dystans a niektórzy z nich niemal jawnie opowiadali się za sojuszem z rosyjskim carem. Zaniepokojony Napoleon przesłał 2 grudnia 1806 roku, do stacjonującego w Warszawie wielkiego księcia Bergu Joachima Murata pełne uwielbienia artykuły z poznańskiej prasy, z rozkazem opublikowania ich w warszawskich gazetach. Niezadowolony z pełnych dystansu nastrojów nad Wisłą, z ukontentowaniem obserwował przejawy poznańskiej euforii, która nie wygasła nawet po zawarciu przez Napoleona traktatu w Tylży.

Napoleon Bonaparte rezydował w gmachu kolegium jezuickiego (dziś siedziba Urzędu Miasta). Tu zapadły doniosłe decyzje. Podpisany został pokój z Saksonią. Tu, w Poznaniu obchodzono uroczyście, w dniu 2 grudnia 1806 roku, drugą rocznicę koronacji cesarza i pierwszą zwycięstwa pod Austerlitz, kiedy to Napoleon pokonał Austrię i Rosję.
Po raz kolejny Napoleon bawił w Poznaniu w lipcu 1807 roku, kiedy to po zwycięskiej wojnie z Prusami i Rosją wracał do Francji. W tym czasie utworzono z części ziem polskich Księstwo Warszawskie, które znalazło się w orbicie napoleońskiej Europy. Wielkopolska z Poznaniem zaś, stanowiły w owym czasie trzon Księstwa. Tradycyjnie już cesarz zatrzymał się w gmachu kolegium pojezuickiego. Spędził tu noc z 15 na 16 lipca.
Dziś tradycje napoleońskie kultywowane są przez grono entuzjastów cesarza, a dni chwały przypominają pamiątki przechowywane w Muzeum Narodowym w Poznaniu i w zbiorach Biblioteki Kórnickiej, gdzie znajdują się unikatowe rękopisy Napoleona: plan opisu kampanii włoskiej, rozkazy, listy oraz fragment powieści miłosnej pt."Clisson et Eugenie" pióra Napoleona.

Z historycznych zapisków wiadomo, że Napoleon Bonaparte przejeżdżał on przez Łazarz. Następnie w nieistniejącej już pijalni piwa przy ul. Górczyńskiej osobiście kosztował tego trunku.

Fot: Janusz Ludwiczak/archiwum Lazarz.pl

ZOBACZ TAKŻE: Od Bonapartego po kosynierów - odkrywali historię dzielnicy, której początki sięgają 1284 roku