Portal lazarz.pl szanuje prywatność swoich czytelników i przetwarza tylko te dane osobowe, które są niezbędne do prawidłowego świadczenia usług informacyjnych jakie oferuje.
Strona wykorzystuje pliki cookies. Mogą Państwo określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w waszej przeglądarce.
Klikając poniższy przycisk zgadzają się Państwo na przetwarzanie zbieranych przez portal lazarz.pl danych osobowych w zakresie i na warunkach opisanych w naszej
Polityce Prywatności.
Wyrażenie zgody jest dobrowolne, ale może być konieczne w celu wykonania niektórych usług.

Zgoda

Aleja Okrężna, przy której wzniesiono Szpital Diakonisek i akademik dla 816 gości - .:LAZARZ.PL->poznański portal dzielnicowy:. Łazarz w z@sięgu myszki
Aleja Okrężna, przy której wzniesiono Szpital Diakonisek i akademik dla 816 gości
15-02-2015 22:51   Janusz Ludwiczak
Aleję tą określano po roku 1918 jako Okrężną i początkowo zdobił ją jedynie gmach Szpitala Diakonisek. Dopiero w 1928 roku pojawił się w okolicy Marcelińskiej kompleks domów dla samorządowców. Ogródki działkowe, pola uprawne, łąki i nieużytki to przeważające składniki krajobrazu alei we wcześniejszych latach. Z kolei pod numerem 39 znajduje się 13-piętrowy budynek, w którym znajduje się 416 pokoi dla 816 miejsc - w kolejnym odcinku z cyklu "Spacer po Łazarzu - patroni naszych ulic" zaglądamy na aleję Przybyszewskiego.

Ulica Przybyszewskiego:

  • Długość: 730 m
  • Kod pocztowy:
    • 60-357 od 30a do 66 parzyste
    • 60-356 od 37 do 45 nieparzyste
    • 60-355 numer 49
  • Urząd pocztowy: obszar doręczeń - UP Poznań 37 (ul. Gorczyczewskiego 1), najbliższa poczta - AP Poznań (ul. Grunwaldzka 17)
  • Ilość budynków: 27
  • Najwyższy numer: 49
  • Status drogi: krajowa/główna, układ podstawowy
  • Komunikacja miejska: TRAM - 7, BUS - 45, 69, 93
  • Parafia: Michała Archanioła (ul. Stolarska 7) - ul. Przybyszewskiego 37A, 39, 39a, 41, 43, 43a, 45
  • Obwód wyborczy: komisja nr 52 - Szkoła Podstawowa nr 71 (ul. Przybyszewskiego 37)
  • Obwód szkół: Szkoła Podstawowa nr 71 (ul. Przybyszewskiego 37), Gimnazjum nr 33 (ul. Wyspiańskiego 27)
  • Policja: Komisariat Poznań-Targi (ul. Śniadeckich), rewir I, rejon dzielnicowych 3, 4


Na Sołacz i Piątkowo

Łazarski odcinek ulicy Przybyszewskiego, od Ronda Jeziorańskiego do Bukowskiej ma 730 metrów długości. Całkowita długość ulicy, aż do skrzyżowania z Dąbrowskiego wynosi prawie 1,4 km (1395 m). Arteria ta składa się z dwóch, fragmentami trzech pasów ruchu w każdą stronę. Pośrodku poprowadzona została trasa tramwajowa i droga rowerowa z ciągiem pieszym. Na środkowym pasie zieleni rosną też kasztanowce.

Ulica przebiega z północy na południe, na Łazarzu krzyżuje się z ulicami: Bukowską, Rokietnicką, Marcelińską, Białą i Grunwaldzką (Rondem Jana Nowaka-Jeziorańskiego). Przybyszewskiego stanowi fragment II ramy komunikacyjnej miasta. Do momentu otwarcia Zachodniej Obwodnicy Poznania stanowiła część drogi krajowej nr 11 i trasy europejskiej E261.

Ulica Przybyszewskiego stanowi również granicę między Osiedlem Św. Łazarz a Osiedlem Stary Grunwald.


Gürtelgasse - Okrężna

Pierwsze ślady alei Stanisława Przybyszewskiego możemy odnaleźć już przed wojną, w 1914 r. i to w postaci drożyny Gürtelgasse, łączącej ulice Dąbrowskiego i Chociszewskiego. Aleję określano po roku 1918 jako Okrężną, a w czerwcu 1928 roku podzielono ją na trzy odcinki: Reymonta, Przybyszewskiego i Żeromskiego - pisze Zbigniew Zakrzewski w książce "Ulicami mojego Poznania. Przechadzki z lat 1918-1939".

Aleję zdobił początkowo jedynie gmach Szpitala Diakonisek, dziś klinicznego im. Heliodora Święcickiego. Dopiero w 1928 roku pojawił się w okolicy Marcelińskiej kompleks domów dla samorządowców. Ogródki działkowe, pola uprawne, łąki i nieużytki to przeważające składniki krajobrazu alei we wcześniejszych latach - dodaje Zbigniew Zakrzewski.


Szpital założony przez Diakoniski

Spacer po ulicy Przybyszewskiego rozpoczynamy od Szpitala Klinicznego nr 2 im. Heliodora Święcickiego Uniwersytetu Medycznego.

Lecznicę utworzono 10 listopada 1911 roku. W tym dniu nastąpiło uroczyste poświęcenie nowo wybudowanego kompleksu budynków szpitalnych przy Auguste-Victorie-Strasse 1. Właścicielkami i wieloletnimi użytkowniczkami szpitala były niemieckie siostry z ewangelickiego zakonu Diakonisek. Inicjatorką powstania Szpitala była ich pierwsza przełożona, a także założycielka poznańskich Diakonisek – Johanna Bade (1831-1911), niezwykła kobieta, która całe życie poświęciła dla dobra innych ludzi. 1 czerwca 1911 r., na kilka miesięcy przed wielkim otwarciem nowego Szpitala i zaledwie dwa dni przed swoimi 80 urodzinami, Johanna Bade zmarła. Nową przełożoną poznańskiego domu została wówczas Mathilda von Mathulius (1911 – 1914) pracująca jako siostra od 1895 roku.

Podczas pierwszej i drugiej wojny światowej szpital został połączony z niemieckim lazaretem wojennym. Po zakończeniu II wojny światowej - od 28 stycznia 1945 do 8 listopada 1946 roku placówką tą zarządzali Rosjanie. Rok później szpital trafił w ręce powołanego w 1919 roku Uniwersytetu Poznańskiego, aż w końcu 18 grudnia 1954 r. utworzony został Państwowy Szpital Kliniczny Nr 2 (Collegium Święcickiego).

W pierwszych latach po wojnie odbudowywano zniszczony obiekt. 8 listopada 1958 roku w II Klinice Chorób Wewnętrznych przeprowadzono pierwszą w Polsce hemodializę. 28 lutego 1978 roku uruchomiony został pierwszy w Polsce i krajach RWPG tomograf komputerowy w Pracowni Komputerowej Zakładu Neuroradiologii PSK2.

8 listopada 1978 Wojewódzki Konserwator Zabytków w Poznaniu wpisał obiekty szpitala do rejestru dóbr kultury.

W 1983 roku ukończono budowę nowego budynku, tzw. "Kozikówki", który połączył się prostopadle z budynkiem Kliniki Neurologii i Neurochirurgii. Przez kolejne lata szpital powiększał się o nowe dobudówki, remontowano też i przekształcono kolejne oddziały tak, aby mogły coraz lepiej służyć pacjentom.

W kwietniu 1992 roku w nowym, specjalnie przystosowanym budynku swoją działalność rozpoczął Ośrodek Diagnostyki Obrazowej (ODO). 18 stycznia 1994 w Klinice Otolaryngologii po raz pierwszy przeprowadzono operację wszczepienia implantu ślimakowego osobie niesłyszącej.

Nowe tysiąclecie zaczęło się dla lecznicy przy Przybyszewskiego od fatalnej sytuacji finansowej. Niedostosowanie placówki do działania w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej przynosiło coraz gorsze efekty. Od początku 2001 roku w Szpitalu szukano oszczędności.

23 października 2002 r. dokonano uroczystego otwarcia budynku przeznaczonego dla potrzeb medycyny interwencyjnej. Nowy budynek nazywany żartobliwie "Pewexem" czy "Hiltonem" imponował organizacją i wyposażeniem, nie odbiegając w tym zakresie w najmniejszy sposób od najwyższych europejskich standardów.

W grudniu 2003 roku otwarto skupiony w jednym miejscu Zespół Poradni Specjalistycznych (ZPS). Odremontowany i odpowiednio zaadaptowany budynek dawnej pralni i kotłowni pogodził zabytkowe mury z nowoczesnym, funkcjonalnym wnętrzem.

W roku 2009 szpital otrzymał certyfikat ISO potwierdzający spełnianie norm jakościowych przez wszystkie jednostki organizacyjne placówki.

W jubileuszowym roku 2011 wymienione zostały dachówki głównego budynku szpitala, wybudowany został nowoczesny szklany korytarz łączący ze sobą budynki placówki i założono monitoring na całym obiekcie. Wyremontowana też została stuletnia kaplica.

Od początku istnienia w szpitalu działa sześć oddziałów: wewnętrzny, okulistyczny, chirurgiczny, ginekologiczny, laryngologiczny i dziecięcy.

Uniwersytet Medyczny planuje rozbudować szpital przy Przybyszewskiego o SOR, czyli Szpitalny Oddział Ratunkowy dla Grunwaldu. W tym celu w 2014 r. pozyskał sześciohektarową działkę przy ul. Grunwaldzkiej 55. Obecnie mieszczą się tam baraki, w których znajdują się m. in. kościół zielonoświątkowy i Teatr Strefa Ciszy - Scena Robocza.

Uczelnia na działce, wartej 13,1 mln zł chce wybudować SOR, który ma zabezpieczyć potrzeby medyczne mieszkańców Grunwaldu. Docelowo miałby tu powstać oddział transplantologii i okulistyki.

Pieniądze na budowę nowego szpitala ma przekazać Ministerstwo Zdrowia, część funduszu Uniwersytet Medyczny pozyska z Unii Europejskiej. Inwestycja, która ma kosztować 120 milionów złotych ma zostać ukończona w 2018 r.


Autobusy prawie jak tramwaje

Na przełomie 2011 i 2012 roku przebudowano fragment ulicy Przybyszewskiego na odcinku od Grunwaldzkiej do Marcelińskiej. W ramach przygotowań do Euro 2012 kompleksowo wyremontowano Rondo Jana Nowaka-Jeziorańskiego.

Na ulicy Przybyszewskiego od Marcelińskiej do Grunwaldzkiej powstał tram-bus-pas, dzięki któremu autobusy linii nr 45 i 93 poruszają się po torowisku z zatrzymaniem na przystankach tramwajowych w rejonie Ronda Jana Nowaka-Jeziorańskiego. Rozwiązanie to miało sprawić, by autobusy nie stały w korkach. Z tram-bus-pasa korzystają również karetki pogotowia, które dowożą poszkodowanych do pobliskiego szpitala klinicznego. W przyszłości tram-bus-pas ma pojawić się na dalszym odcinku ul. Przybyszewskiego od Marcelińskiej w kierunku Dąbrowskiego.


Dom dla pracowników Spółdzielni Urzędników Państwowych

Przy ul. Przybyszewskiego 41, 43, 43a i 45 znajduje się budynek z czterema klatkami schodowymi. Jest to jedna z czterech kamienic stanowiąca zespół zabytkowych budynków, wzniesionych na przełomie 1928 i 1929 roku dla pracowników Spółdzielni Urzędników Państwowych.

Zespół w kwadracie ulic Niecałej, Marcelińskiej, Przybyszewskiego i Białej zaprojektował Marian Pospieszalski, w tradycyjnych formach, czerpiących ze stylistyki barokowej. Pomiędzy tymi czterema budynkami znajduje się ogromny zielony teren rekreacyjny.

Jak pisze Dr Hanna Grzeszczuk-Brendel w "Atlasie architektury Poznania" (Wydawnictwo Miejskie, Poznań 2008) osiedle miało, dzięki swym formom, przeciwstawiać się niemieckim osiągnięciom osiedlowym sprzed I wojny światowej, jak np. tzw. Osadzie lub Kolonii Karlsbunne. Mieszkania były stosunkowo duże i wygodne, posiadały pełne węzły sanitarne, mimo że poddasza miały również charakter mieszkalny.


416 pokoi, 816 miejsc

Pod numerem 39 znajduje się Dom Studencki "Eskulap". Akademik Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego powstał w latach 1965-1973 według projektu architektów: Lecha Sternala, Stanisława Sternala i Witolda Milewskiego. Obiekt oddano do użytku ostatecznie 4 grudnia 1975 roku. Nazwa akademika pochodzi od rzymskiego opiekuna sztuki lekarskiej – Eskulapa (grecki odpowiednik Asklepios).

Budynek ma 13 pięter i jedną kondygnację podziemną. Na każdym piętrze znajduje się 16 segmentów, w których mieszczą się po 2 pokoje z łazienką i toaletą. Na każdym piętrze znajduje się również kuchnia i pralnia. Eskulap stanowi miejsce zamieszkania dla 816 osób, które mogą skorzystać z 416 pokoi.

Segmenty od 101 do 707 (103 segmenty, 206 pokoi, 412 miejsc) zajmują studenci OKJA. Pozostałe segmenty, czyli 708 do 1316 (105 segmentów, 210 pokoi, 420 miejsc) zajmują studenci polskojęzyczni. Miesięczna opłata za miejsce w pokoju 2-osobowym wynosi 325 zł, za pokój 1-osobowy 480 zł - czytamy na UMPedia.

Obok Domu Studenckiego "Eskulap" znajduje się klub muzyczny o tej samej nazwie. Co ciekawe w pobliżu miał stanąć drugi, bliźniaczy wieżowiec, a na pozostałym terenie obiekty kliniczne w postaci czterech pasm falowców połączonych niskim budynkiem łącznikowym. Z szeroko zakrojonej koncepcji zrealizowano ostatecznie tylko ten jeden obiekt. W 2009 roku zakończył się remont akademika, polegający na jego ociepleniu, zmianie elewacji i wymianie części okien.


Pomnik Komedy

Idziemy dalej wschodnią stroną ulicy, przechodzimy przez skrzyżowanie z ul. Rokietnicką i po prawej stronie mijamy Centrum Kogresowo-Dydaktyczne Uniwersytetu Medycznego wraz z Biblioteką Główną. Przed wejściem do kompleksu znajduje się pomnik Krzysztofa Komedy - wybitnego pianisty i kompozytora jazzowego. Pomnik pierwotnie znajdował się przed Collegium Stomatologicum (Centrum Stomatologii) przy zbiegu ulic Przybyszewskiego i Bukowskiego. Rzeźba została odsłonięta 19 listopada 2010 roku z okazji 90-lecia Uniwersytetu Medycznego, jednak w połowie marca 2012 roku została zdemolowana przez grupę wandali. W maju zniszczony pomnik został przewieziony do Gdańska, gdzie przez cztery miesiące był naprawiany w pracowni autora pomnika Adama Dawczka Dębickiego. Za naprawę rzeźby uczelnia zapłaciła 15 tysięcy złotych, a sprawców, którzy zniszczyli pomnik do dziś nie udało się złapać. We wrześniu tego samego roku pomnik Krzysztofa Komedy znów stanął na terenie kampusu Uniwersytetu Medycznego, ale w miejscu monitorowanym, przed Centrum Kongresowo-Dydaktycznym i Biblioteką Główną.

Krzysztof Komeda, a właściwie Krzysztof Trzciński był absolwentem tej uczelni. Urodził się 27 kwietnia 1931 w Poznaniu. Był kompozytorem, pianistą jazzowym, twórcą znanych na całym świecie standardów jazzowych i muzyki filmowej. Napisał muzykę do 65 filmów, w tym m. in. do "Dziecko Rosemary" Romana Polańskiego. Komeda zmarł 23 kwietnia 1969 r. w Warszawie.

Centrum Kongresowo-Dydaktyczne przy ul. Przybyszewskiego 37 powstało w 2010 roku. Mieszczą się w nim. m. in. sale wykładowe, Biblioteka Główna Uniwersytetu Medycznego, Sala Senatu uczelni a także sala kongresowo-widowiskowa, która może pomieścić 900 widzów.


Szczęściokątny kościół

Przechodzimy na drugą stronę ulicy. Już po stronie os. Stary Grunwald, przy zbiegu ulic Przybyszewskiego, Bukowskiej i Zbąszyńskiej znajduje się kościół św. Wawrzyńca i św. Wincentego Pallotiego, który wzniesiono w latach 1980-1985 roku według projektu Bolesława Szmidta. 21 kwietnia 2007 r. apb. Stanisław Gądecki konsekrował kościół dodając jako drugiego patrona św. Wincentego Pallottiego.

Dwupoziomowa, jednonawowa świątynia zbudowana jest na planie ośmiokąta foremnego. Na zewnątrz kościoła, przy południowo-wschodnim boku umieszczono wolnostojącą dzwonnicę. Od południa, obok kościoła, zlokalizowano budynek wydawnictwa Pallottinum. Wejście do kościoła górnego znajduje się od strony zachodniej, zaś do kościoła dolnego i domu katechetycznego od południa.

Wewnątrz kościoła górnego, w części prezbiterialnej, przy wschodniej ścianie znajduje się odlany z brązu tryptyk projektu Teresy Stawujak. Jego część centralna przedstawia Świętą Rodzinę, prawe skrzydło św. Wincentego Pallotti zaś lewe św. Wawrzyńca. Powyżej tryptyku umieszczono duży witraż ukazujący Zesłanie Ducha Świętego projektu Zbigniewa Łoskota. Pod ścianami bocznymi rozlokowano rzeźby - stacje drogi krzyżowej dłuta Lucjana Rabskiego. Na zachodniej ścianie zlokalizowano emporę muzyczną.

W kościele dolnym, w centrum części prezbiterialnej znajduje się obraz Jezu ufam Tobie, po prawej obraz ukazujący św. Wincentego Pallotti zaś po lewej św. Faustynę Kowalską. Wyposażenia dopełniają stacje drogi krzyżowej oraz figura Matki Boskiej Fatimskiej koronowana w 2005 roku.


Ulica pisarza, poety i twórcy Młodej Polski

STANISŁAW PRZYBYSZEWSKI - polski pisarz, poeta, dramaturg, nowelista okresu Młodej Polski, skandalista, przedstawiciel cyganerii krakowskiej i nurtu polskiego dekadentyzmu.

Urodził się 7 maja 1868 roku w Łojewie pod Inowrocławiem. Za życia krzyknięty za życia legendą, stał się bohaterem wielu plotek i anegdot (opisywanych m. in. przez Tadeusza Boya-Żeleńskiego czy Stanisława Brzozowskiego).

Autor powieści Dzieci szatana, Homo sapiens, dramatów Śnieg, poematów prozą, wspomnień. Okrzyknięty za życia legendą, stał się bohaterem wielu plotek i anegdot (m. in. Tadeusza Boya-Żeleńskiego czy Stanisława Brzozowskiego).

W Berlinie był nazywany “genialnym Polakiem”. Propagator haseł: “sztuka dla sztuki” i “naga dusza”, a także autor manifestu Confiteor. Pisał w języku polskim oraz w niemieckim. Po zakończeniu I wojny wojny stał się współpracownikiem poznańskiego czasopisma Zdrój.

Mieszkał także krótko w Poznaniu. Zmarł 23 listopada 1927 roku w Jarontach pod Inowrocławiem


Ciekawostki:
Aleja Przybyszewskiego znajduje się także w Łodzi i podobna jest do tej w Poznaniu - równie szeroka z wydzieloną trasą tramwajową po środku. Przybyszewski jest także patronem ulic w wielu innych polskich miastach.


Opracowanie na podstawie - źródła:

  • Wikipedia
  • Zbigniew Zakrzewski, Ulicami mojego Poznania. Przechadzki z lat 1918-1939, Poznań, Wyd. Poznańskie, 1985
  • Atlas architektury Poznania (praca zbiorowa), Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2008, s.131, ISBN 978-83-7503-058-7
  • Henryk Marcinkowski, Witold Milewski, Edmund Pawłowicz, Regina Pawuła-Piwowarczyk, Zygmunt Skupniewicz, Lidia Wejchert, Projekt – Miasto. Wspomnienia poznańskich architektów 1945-2005, Wydawnictwo Miejskie Posnania, Poznań, 2013, s.240, ISBN 978-83-7768-069-8
  • Jerzy Sobczak, Kościoły Poznania, Wydawnictwo Debiuty, Poznań 2006. ISBN 83-922466-4-0
  • UMPedia - www.pulsum.pl
  • System Informacji Przestrzennej - wykaz ZGiKM Geopoz
  • wykaz dróg, Zarząd Dróg Miejskich
  • lazarz.pl - materiały własne


R E K L A M A

Komentarze (1)

15-02-2015 23:26:24
ana
"Od początku istnienia w szpitalu działa sześć oddziałów: wewnętrzny, okulistyczny, chirurgiczny, ginekologiczny, laryngologiczny i dziecięcy" Nie wiem, jak było wcześniej, ale w tej chwili w SK nie ma oddziału ginekologicznego, a oddział okulistyczny i typowo wewnętrzny szpital przejął razem z dawnym Szpitalem Wojskowym. W jednostce przy Przybyszewskiego były jeszcze przed przejęciem szpitala przy Grunwaldzkiej oddziały nefrologii i endokrynologii (w ramach oddziału wewnętrznego).
Aktualności
R E K L A M A
Niezapominajka
04

kwi

do 07-04-2024
Międzynarodowe Targi Poznańskie
"Poznań Motor Show" - targi motoryzacyjne
TTM - Targi Techniki Motoryzacyjnej

07

kwi

Poznań * Łazarz
Wybory samorządowe

12

kwi

do 14-04-2024
Międzynarodowe Targi Poznańskie
"Poznań Run Expo" - targi sportowe: bieg | aktywność | motywacja

14

kwi

Poznań * Łazarz
16. Poznań Półmaraton

20

kwi

11:00
Młodzieżowy Dom Kultury nr 3 ul. Jarochowskiego 1
Konkurs Piosenki Przedszkolnej

[ wszystkie ]

Komentarze
Ogłoszenia
Newsy na Twoją skrzynkę!
Zapisz się na listę mailingową:
Twój e-mail: