W dniach od 31 maja do 12 czerwca odbywały się już po raz siedemnasty Dni Łazarza. To coroczna kilkudniowa impreza, mająca na celu zjednoczenie mieszkańców Łazarza, pokazanie "łazarzanianom" dorobku łazarskich szkół podstawowych, gimnazjów, kościołów, instytucji i wielu innych placówek. Cel akcji jest wspaniały, bowiem przez trzynaście dni (tyle aż w tym roku trwały XVII Dni Łazarza) sporo działo się na Łazarzu. Nie było dnia, aby nie odbywały się jakieś wystawy, koncerty czy wycieczki. A to wielkie nasze dzielnicowe święto, to zasługa przede wszystkim Janusza Hellera, kierownika Klubu Osiedlowego Krąg, który organizuje co roku Dni Łazarza. Należą się mu za to gorące podziękowania.

Dni Łazarza to oczywiście największe i jedne z nielicznych dzielnicowych świąt (nie mylić z osiedlowymi, bo to znaczna różnica), bo nawet tyle nie dzieje się podczas Święta Miasta, które zazwyczaj przypada 29 czerwca w dniu patronów Poznania - Piotra i Pawła. Niestety w tym roku nie obchodzono Święta Miasta, a to dlatego, że przypadła 50. rocznica wydarzeń Czerwca 1956. Mimo to i tak w wieczorną środę 28 czerwca 2006 r. odbył się spektakl połączony ze śpiewem, muzyką, teatrem i iluminacją świetlną połączoną z pokazem sztucznych ogni. Tego dnia rozpalone były też poznańskie krzyże, na placu Mickiewicza. Rozpalone, powiedziałem, a właściwie napisałem celowo, bowiem płonęły one podczas przedstawienia.

Ale powróćmy do naszych Dni Łazarza, bo trochę odbiegłem od tematu. Skoro już pisałem o 50.rocznicy Czerwca'56, to dodam, że także XVII Dni Łazarza pamiętały o wydarzeniach i ich skutkach, jakie miały miejsce 28 czerwca 1956 roku. Podczas naszego łazarskiego święta odbyły się wystawy i koncertu ku czci ofiar.

Co dobre szybko się kończy i niestety nie pozostaje nic jak czekać do XVII Dni Łazarza, które już pod koniec maja przyszłego roku.