Janusz Ludwiczak: Jakie było ulubione miejsce Księdza Biskupa na Łazarzu?
Ks.Bp Romuald Kujawski: Trudno powiedzieć. Jako chłopiec byłem zauroczony Aleją Hetmańską. Wówczas jeszcze bez tramwaju. Wspominam rosnące kasztany i grę dorastających chłopców w palanta - właśnie na tejże Alei Hetmańskiej.
Ja mieszkałem przy ulicy Jarochowskiego 52, zatem prawie że na rogu z Aleją Hetmańską. Potem chodziłem do Szkoły Podstawowej nr 33 na końcu ulicy Jarochowskiego i od trzeciej klasy do szkoły nr 68 przy ulicy Winklera. Byłem także od dziecka ministrantem w naszej łazarskiej parafii, w której w roku 1947 zostałem ochrzczony. Wspominam śp. Księży: Mariana Frankiewicza, Lucjana Lubińskiego, Aleksandra Kałżyńskiego i Józefa Olechnę. To ci zacni kapłani wywarli na młodym wówczas chłopcu ogromne wrażenie. Chciałem być taki sam jak oni.

Janusz Ludwiczak: Jak to się stało, że zdecydował się Ksiądz Biskup wybrać drogę kapłańską?
Ks.Bp Romuald Kujawski: Pochodzę z rodziny tradycyjnie katolickiej. Moi śp. rodzice Edmund i Maria, a także mieszkająca z nami wówczas ciotka Władysława wszeczpili mi miłość do Ojczyzny, czyli do tego co polskie i do Kościoła. Pamiętam, że na kolędzie byłem zobowiązany ucałować księdza w rękę bo to ręka namaszczona olejem świętym. Taka była atmosfera prostej, tradycyjnej, łazarskiej rodziny robotniczej. Ojciec pracował w MPK, czyli jak mówiono wówczas "na tramwaju", a Matka jako krawcowa w zakładach im. Komuny Paryskiej (dzisiaj chyba Modena). W gronie ministrantów łazarskich dorastałem, a pierwszą rozmowę o kapłaństwie przeprowadził ze mną wówczas starszy kleryk, a dzisiaj Ks. Profesor Bogdan Czesz. Wiem, że moja śp. Matka bardzo popierała temże myśl o kapłaństwie i robiła wszystko abym się nie odmyślił. Potem przyszło Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego, służba wojskowa w Baroszycach i od 24 maja 1973 roku jestem kapłanem wyświęconym przez śp. Księdza Arcybiskupa Antoniego Baraniaka.

Janusz Ludwiczak: Jacy są polscy, a jacy brazylijscy katolicy?
Ks.Bp Romuald Kujawski: Trudno porównywać, gdyż to dość duża różnica mentalności i kultur. Brazylia mnie zauroczyła od czasu studiów w Rzymie, kiedy to poznałem na Uniwersytecie Gregoriańskim wspaniałych kolegów Brazylijczyków, a także Księdza Wojciecha Kosowicza z naszej Archidiecezji Poznańskiej, który pracując już w Brazylii studiował w Rzymie posłany przez Biskupa właśnie stamtąd. Powoli zaczęła wiec rodzić się myśl..., a może by tak na misje do Brazylii? Trzeba było jeszcze lat aby to dojrzało.
Brazylijscy katolicy są bardzo spontaniczni. Wysiłek naszej pracy duszpasterskiej sprowadza się teraz do pogłębienia tożsamości wiary z praktyką życia codziennego. Jest to szczególne i nowe wyzwanie w dzisiejszej kulturze materializmu praktycznego.

Janusz Ludwiczak: To może jeszcze coś o sobie i diecezji, w której Ksiądz Biskup będzie pełnił teraz posługę.
Ks.Bp Romuald Kujawski: Myślę, że już dużo powiedziałem o sobie. Moja Diecezja Porto Nacional w Stanie Tocantins jest bardzo rozległa. Obszarem obejmuje ok. sto tys. km kwadratowych, czyli tak jak 1/3 terytorium Polski. Do najdalszej parafii będę miał około 560 kilometrów. Nie do wszystkich parafii jest dostęp - droga asfaltowa. Porto Nacional niekiedy jest także nazywane "Bramą do Amazonii". Klimat tropikalny, gorący, raczej uciążliwy.

Janusz Ludwiczak: Dziękuję za rozmowę.
Ks.Bp Romuald Kujawski: Bardzo Was proszę o modlitwę i dziękuję za uwagę. Niech Chrystus Pan ma nas wszystkich w swej opiece.